نوع مقاله : علمی
نویسنده
استادیار دانشگاه بوعلی سینا
چکیده
در خلال چند دهه اخیر و بهویژه از سال 1990به بعد، بـه دنبـال افـول نسـبی پـارادایم اثبـاتی و گسـترش نسـبی
رویکرد تفسیری و روششناسی کیفی مبتنی بـر آن، در خـلال دورهای کـه بـه دوره جنـگهـای پـارادایمی موسـوم
است، برخی از محققان بـا هـدف رهـاکردن علـوم اجتمـاعی از تقابـلهـای سـنتی روشهـای کمـی و کیفـی، بـرای
بازتعریف و مفهومدهی دوباره به روش تحقیق اجتماعی تلاش کردند. با این تـلاشهـا روششناسـی متـأخری تحـت
عنوان تحقیق با روش های ترکیبـی ابـداع شـد کـه ورای مجـادلات پـارادایمی سـنتی، بـر اصـول و منطـق رویکـرد
پراگماتیسم مبتنی است. این روش بعد از شیوههای کمـی و کیفـی بـه عنـوان جنـبش روششـناختی سـوم مطـرح
شده است. تحقیق با روشهای ترکیبی عبارت است از استفاده همزمان یا متوالی از هر دو روش کمـی و کیفـی کـه
ضمن تلفیق هر دو روش، به ترکیب جدیدی ورای استفاده مستقل از هر یک از آنها دسـت یافتـه و در عـین حـال
منطق پارادایمی هر دو روش را نیز در نظر بگیرد.
بر این اساس، مقاله حاضر درصدد است به مطالعه انواع طرحهای تحقیق با روشهای ترکیبـی بپـردازد. بـا توجـه
به دامنه، ابعاد و ویژگیه ای وسیع و پیچیده ایـن روششناسـی متـأخر، محتـوای مقالـه عمـدتاً بـر نـوع شناسـی
طرحهای تحقیق کاربرد پذیر در تحقیقات ترکیبـی متمرکـز شـده اسـت. بنـابراین ابتـدا بـه بنیادهـای پـارادایم
پراگماتیسم و مقایسه آن با سایر پارادایمهای مسلّط در علوم اجتماعی پرداخته مـیشـود، سـپس ابعـاد متفـاوت
تحقیـق بـا روشهـای ترکیبـی و عناصـر کمـی و کیفـی آن مـورد توجـه قـرار مـیگیـرد. در نهایـت، طیفـی از
نوعشناسیهای متداول از طرحهـای ترکیبـی، معیارهـای نـوع شناسـی و نیـز اصـول و روشهـای فنـی برخـی از
مهمترین انواع آن معرفی میشوند.
کلیدواژه‌ها
)